Afscheid nemen

Vandaag is het een beetje een droevige dag geweest. Vandaag ben ik met mijn ouders en zusje naar mijn Oma van 97 jaar geweest die in haar laatste fase is gekomen van haar leven. De laatste paar maanden is het heel hard achteruit gegaan met haar. Ze ligt nu in bed, hoort niet goed meer, is blind en erg ziek. Het grootste gedeelte van de dag is ze in coma en kun je geen contact met haar krijgen. Je weet gewoon dat het einde niet lang op zich laat wachten, en daarom ben ik samen met mijn ouders en zus naar haar toe gegaan om afscheid van haar te gaan nemen. Gelukkig was ze toen we er net waren toch nog heel even bij kennis, je kunt geen gesprek voeren met haar, maar ze zegt dan ja of nee. Ik hoop heel erg dat ze begreep dat we er waren. Mijn Oma woont 2 en een half uur rijden van ons af en dus kan ik er niet iedere week heen gaan. Dit is mijn Oma:

DH en ik zijn in april nog bij haar geweest, toen ging het nog redelijk goed. Toen is deze foto ook gemaakt. Het is dezelfde Oma waarvan ik de Linnenkast heb geërfd, uit dit berichtje. Het is ook de Oma waarvan ik de creatieviteit heb meegekregen in mijn genen. Ook zij is altijd bezig geweest met lapjes, dat kun je op de foto héél goed zien. Zij heeft de prachtige lapjesdeken gemaakt die op haar bed ligt. Als de zusters bij haar langskomen roepen ze één voor één: ohhh en ahhh....want ze vinden de deken zo mooi. Ook heeft ze haar hele leven veel gebreid, vooral sokken. Dat heb ik mezelf ook aangeleerd en nu brei ik mijn sokken zelf. Wat ook nog best apart is om te vertellen is dat Oma in '13 geboren is en nu 97 jaar is, en dat onze oudste DS 13 is en in '97 geboren is..............Heel bijzonder, vinden jullie ook niet?? Sorry dat het een beetje somber berichtje is, maar ik wilde het gewoon even kwijt. Liefs, Margreet